Één van m'n gekste avonden ooit...!

Nu zal je wel denken, wat heeft deze jongen nu weer gedaan, uitgevreten of beleefd?? Nou ik kan je zeggen dat het niks ernstigs is, maar om je even in spanning te houden kom ik hier later op terug en ga ik gewoon bij het begin beginnen... ;) 

 

In een van de eerste dagen in Cairns heb ik een duiktrip gedaan van drie dagen. We gingen met een boot naar verschillende reefs toe en daar heb ik in totaal elf duiken gedaan, waarvan er twee in het donker waren. Elf duiken in drie dagen is opzich best heftig, maar wel super mooi! Ik heb dan ook veel gezien, zoals koraal, vissen, schildpadden (een was nog groter dan een eettafel!!) en wat reefsharks. Deze haaien zijn toch niet zo eng, want tja ze zijn gewoon niet zo groot en ze zijn toch iets banger voor ons, dan wij voor hun. Maar goed alleen maar beter, want ik moet er toch echt niet aan denken om oog in oog met een witte haai te staan, te zwemmen of whatever... Na deze drie dagen was ik weer terug in Cairns city en heb ik daar een beetje rondgestruind en nog wat gefeest. Het is de laatste plaats van de oostkust en vanaf hier gaan er veel mensen naar huis enzo. Dus al een paar keer afscheid moeten nemen op afscheidsborreltjes. Wel jammer allemaal.. Maar goed dat hoort er ook allemaal bij.. Ff kijken wat heb ik verder gedaan... Oh ja! Samen met Maks en Rik en een Zweedse en een Deense ben ik naar Kuranda Roots festival geweest. Een hippie feest met veel reggae muziek en uiteraard waren de jaren zestig hippies ook aanwezig (hier in Australië kom je ze nog regelmatig tegen.) Dit was twee dagen en hebben daar in de nacht op de camping gelegen. Echt super gezellig en mooi om eens mee te maken. Wij waren een van de weinige niet-hippies en dus ook een van de weinige die geen dreadlocks hadden, maar ff een beetje als een hippie gedragen en je voelt je daar al helemaal thuis! Super!

 

Na deze twee avonturen heb ik nog een beetje rondgehangen in Cairns, een zonne-allergie opgepikt en een beetje gefeest. Daarna was het toch maar eens tijd om verder te gaan en hebben we (ik, Maks, Rik en onze Duitse vriend Philipp) een auto gehuurd en zijn we richting Darwin gaan cruisen. Ff 3000 km afleggen, alsof het niks is ;) Nou ja ik dacht echt dat het niets was, dus ik heb er ff voor gezorgd dat het iets meer was. Werkelijk de eerste keer dat ik reed ben ik binnen één minuut verkeerd gereden. De snelweg werd een landweg en de landweg werd een zandweggetje.. Hmmm dat kan niet helemaal goed zijn. Dus na 50 km maar eens ff navragen en ja hoor we zaten hier niet goed. Dus konden we weer ff 50 km terug. Het uitzicht was trouwens wel héél mooi. Daar houd ik het een beetje op haha :) Wat bleek: ik heb gewoon drie grote borden over het hoofd gezien die de richting aangaven. Beetje dom. 

 

Op de derde dag kwamen we aan in Katrina (zo'n 350 km onder Darwin) en daar begint het echte verhaal: "Één van m'n gekste avonden ooit...!" 

Na eindelijk weer in een grotere stad zijn aangekomen hebben we ff een ijsje gegeten, boodschappen gedaan en de tank weer volgegooid. Het was ondertussen al donker geworden. Als het donker is en je rijdt niet in een stad, dan moet je goed oppassen voor overstekende dieren en dan in het bijzonder kangoeroes en walibi's. Deze zie je regelmatig dood en overreden aan de kant van de weg liggen. We waren nog geen 30 km van Katrina vandaan en ja je raadt het al: we rijden een walibi aan... Dolgelukkig springen we uit de auto en bekijken we wat de schade is. Een deuk in de kentekenplaat en een dode walibi. Ff een paar foto's gemaakt van ons met de dode walibi, want ja het is toch de eerste walibi die we hebben geraakt en dat hoort er toch wel een beetje bij hier in Australië (althans dat vind ik) :p Afijn daarna reden we door en nog geen minuut later begon het eerste lampje in de dashboard al te branden. Maks bleef doorrijden en toen stopte de auto ermee, motor opgeblazen... Shittttt!! Bedankt Maks!! Hup de wegenwacht gebeld en het zal twee uur duren voordat ze er waren. Tja wat kan je nu doen. Je staat langs de snelweg in de berm en je moet twee uur wachten.. Nou we waren net naar de supermarkt geweest, dus we hadden weer lekker veel eten, dus wat dacht je van de barbecue? :p Dus hup een kleedje uit de auto,  barbecue d'r uit, worstjes d'r op, wat wil je nog meer.. Zijn we net begonnen komt er opeens een auto aan met vier aboriginals er in. Ze hadden wat verstand van auto's en ze wouden wel een kijkje nemen. Al gauw zeiden ze dat we niet meer verder konden rijden met deze auto.. Ondertussen moesten we nog wel anderhalf uur wachten, maar de aboriginals wouden ook wel ff wachten. Ze waren net op weg naar een feestje en ze hadden de kofferbak vol met bier en drank liggen. We mochten zoveel pakken als we wouden. Het werd al aardig gezellig en de tijd vloog voorbij. Het bleek dat deze mensen rangers van het Nitmiluk National Park waren niet ver van Katrina vandaan en we konden daar wel op de camping slapen. Maar eerst moesten we maar ff mee naar het feestje... Super!! Toen de monteur eindelijk kwam zei hij precies hetzelfde verhaal als de rangers. Hij was echt super chagrijnig (misschien ook wel omdat we een beetje dronken waren), maar we hadden tien minuten de tijd om de spullen uit de auto te halen. We zouden het namelijk nooit meer zien. Maar ja we hadden verscheidene vragen en hij wou niet antwoorden, dus gingen we maar snel alles uit de auto halen. Nadat de auto was opgeladen en de monteur wegreed realiseerden we pas dat we helemaal niets wisten van hem. Wie is deze kerel, van welke garage is hij, wanneer horen wij überhaupt iets?? Gelukkig draaide hij verderop en kwam hij terug. Dus Maks stond midden op de weg te schijnen met zijn zaklamp om hem te laten stoppen. De monteur stopte en toen Maks bijna bij de vrachtwagen was reed hij vol gas weg... Eikel! Stonden we daar met al onze spullen, zonder informatie over de auto en aangeschoten aan de kant van de weg. Gelukkig waren de rangers echt topgozers en zorgden ze voor ons. Dus wij al onze spullen in hun auto aan het gooien, komt er opeens een taxi aan. Volgens hem hadden we hem gebeld, maar dat hadden we niet. Dus hij werd ook al kwaad, begon te schelden en reed later maar weg. Heeft die monteur waarschijnlijk een taxi gebeld... Wat een avond zeg. Maar goed nadat we eindelijk alles in de auto hadden konden we naar het feestje. Echt super gezellig ! We zaten rond een kampvuur te drinken en later kwam de didgeridoo tevoorschijn. Natuurlijk ook ff proberen. Het is echt best moeilijk, maar ik kreeg er geluid uit, dus was best trots :) Na het feestje zijn we gaan slapen op de camping. Twee personen buiten onder de sterrenhemel en twee  in de tent met alle bagage en een walibi. Ja een walibi ja. Niet een neppe maar een echte ;) Ze breken gewoon je tent open en stelen je voedsel. Pff mooie beesten zijn het. Eerst vernielen ze je auto en dan breken ze in je tent... Maar goed we zijn daar een paar dagen gebleven en hebben het National Park bekeken. Ook kregen we een gratis boottour van de ranger. Echt heel erg mooi. D'r waren veel grote rotsen langs de rivier. In de wet season zijn dit alleen maar watervallen en dan is het geeneens toegankelijk met de boot.

 

Een paar dagen later zijn we naar Darwin gereisd. Aangezien we geen auto meer hadden, heeft de ranger er ons "even" heen gebracht. Ff iets van 400 km heen en voor hem ook weer 400 terug. Alsof het niets was. Dit is echt de beste gozer die ik hier ontmoet heb! Aangekomen in Darwin rond een uurtje of elf 's avonds, gingen we opzoek naar een hostel. Alles was volgeboekt, dus zat er niets anders op dan te slapen in het park. We hadden een mooi plekje en konden vrij goed slapen totdat de sprinklers plots afgingen. Van alle kanten kwam het water naar ons toe. We wisten niet hoe snel we weg moesten rennen, maar we waren helaas al te laat en waren we zeiknat. Het was iets van vier uur 's nachts dus dan wil je nog wel even slapen. Hadden we een ander mooi droog plekje gevonden, gaan daar een uur later ook de sprinklers af! Pff het zit ons niet mee zeg. Uiteindelijk hebben we maar op het uitzichtpunt geslapen. Het heeft een stalen ondergrond, dus daar zijn geen sprinklers. Opzich hebben we nog goed geslapen, maar de volgende morgen toen we wakker werden schaamden we ons toch een beetje. D'r stonden allemaal mensen een beetje naar ons te kijken alsof wij het uitkijkpunt waren. Dus maar een beetje lachen en een grapje maken om d'r onderuit te komen. 

 

Aangezien de hostels nog steeds allemaal volgeboekt waren, besloten we maar om gauw weer een andere auto te huren en naar de national parken Kakadu en Litchfield te gaan. Nu hadden we een Toyota Landcruiser gehuurd. Echt een mooi trap-auto'tje :) De parken waren echt mooi. Mooie watervallen, veel rockpools waar je lekker kunt zwemmen en mooie offroad weggetjes met veel riviertjes waar je door moet. Ik heb ook nog nooit zoveel muggen gezien als in het National Park en ik ben dan ook helemaal lek gestoken.. We kregen een lekke band, dus moesten we die ook nog verwisselen. Het was een beetje een gepruts, maar het was gelukt. De ene laatste dag deden de remmen het ook niet meer, dus moesten we maar een beetje remmen op de motor.. Ja we zijn wel goed in het breken van auto's zeg.

 

Na terugkomst in Darwin hebben we weer verscheidene keren buiten moeten slapen. Nu kozen we niet voor het park, maar voor het strand :p Tja je raakt er wel aan gewend, maar eigenlijk is het toch super luxe als je erover nadenkt? Je hebt uitzicht op zee, je ziet de zonsondergang -en opgang, je plafond is de sterrenhemel, je hebt veel ruimte, je hoeft niet voor 10 uur uit te checken en je bent binnen loopafstand in een lekker warm bad. Klinkt romantisch he ;)

 

Voordat we gingen slapen op het strand, was daar altijd wel een feestje. Dus lekker wat drinken, zodat je wat beter kunt slapen. Op een van de nachten was ik getuige van een real-life kidnapping. Echt zoals het in de film is! Alleen nu verwacht je het niet. Een auto komt aangescheurd. Er springen twee brede mannen met een kap voor hun mond en een grote mes in hun hand uit de auto, rennen naar een man toe, gooien hem in de auto en scheuren met piepende banden weg. Dan gooit een andere kerel een lege wijnfles naar de auto en de vrienden van de ontvoerde man springen ook in de auto en scheuren er ook vandoor. Jemig dat was wel heftig zeg. Je realiseert het in het begin gewoon niet. Pas toen de kidnappers er met piepende banden vandoor gingen, begon ik het te realiseren en begon de adrenaline door mijn aderen te pompen. Verder waren er alleen maar Fransen en Italianen op het feest en die kunnen echt slecht Engels, dus  kreeg ik de telefoon in mijn hand gedrukt en moest ik het alarmnummer maar even bellen. Poosje aan de telefoon gehangen en even later arriveerde de politie, maar veel deden ze niet. Het was heftig, maar ik was wel blij dat ik het gezien heb. Is toch weer een goed verhaal als je een keer om het kampvuur zit ;) 

 

Zoow ik had echt al heel lang niks meer geschreven, maar ik heb de leukste, spannendste en interessantste gebeurtenissen denk ik wel in het verhaal staan. Op dit moment ben ik opzoek naar een baan in de buurt van Darwin, dus ik hoop dat ik binnenkort een baantje kan vinden. Binnenkort zal ik de foto's er  op zetten en dan kan je zelf beslissen of jij de watervallen ook mooi vind ;) 

 

Bye bye